ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΒΟΛΟΣ Ειδήσεις, επικαιρότητα και τα τελευταία νέα της Ελλάδας και του Κόσμου απο το Nooz.gr. Οικονομία, Επιχειρήσεις και Χρηματιστήριο."






image class="left" url="http://www.nooz.gr/image.ashx?fid=656533&v=0&q=80&w=300&h=225"






Yvette Renoux: "Ο Καζαντζάκης, ενεργειακα ξυλινα κουφωματα βολος έτσι όπως τον γνώρισα"






ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΒΟΛΟΣ






Ήταν στις αρχές του 1947, όταν σ' ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, η νεαρή τότε Yvette Renoux συναντούσε για πρώτη φορά τον άνθρωπο που με την πένα του "τάραζε τα νερά", εισερχόμενος σε ρεύματα από τον χριστιανισμό έως τον κομμουνισμό, κι έμελλε να γίνει ο συγγραφέας που μεταφράστηκε σε περισσότερες γλώσσες από κάθε άλλο Έλληνα - τον Νίκο Καζαντζάκη.


























Πενήντα έξι χρόνια μετά τον θάνατό του κι εξήντα έξι από την πρώτη εκείνη συνάντηση, η Yvette Renoux μιλά στο ΑΠΕ - ΜΠΕ για τον Νίκο Καζαντζάκη, έτσι όπως τον γνώρισε - ως συνεργάτη στην UNESCO, ως επιστήθιο φίλο, ως άνθρωπο και συγγραφέα.


























"Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς την ημέρα της πρώτης εκείνης συνάντησης. Αλλά ήταν στις αρχές του 1947. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο σαλόνι ενός διαμερίσματος, ενεργειακά κουφώματα τιμέσ βολος στο Παρίσι, όπου ζούσε με την Ελένη. Ήταν καθισμένος σε μια πολυθρόνα που, όπως έμαθα αργότερα, ενεργειακα ξυλινα κουφωματα βολος την αποκαλούσαν 'πολυθρόνα του ποιητή'. Με ρώτησε αν ήθελα να εργαστώ μαζί του στην UNESCO. Εγώ ήδη δούλευα για τον οργανισμό και μου φάνηκε συναρπαστικό να εργαστώ στο πλάι του. Γι' αυτό κι εντάχθηκα στη νεοσυσταθείσα υπηρεσία για την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο τη γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών, με τον ίδιο επικεφαλής" λέει η κ. Renoux, με τη φωνή της γεμάτη νοσταλγία στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.


























"Ήταν ντροπαλός αλλά και πολύ φιλικός ταυτόχρονα. Δεν μιλούσε πολύ. Ένας άνδρας με ωραίο πρόσωπο, ενεργειακα ξυλινα κουφωματα βολος αν κι αρκετά μεγάλος ήδη σε ηλικία (σ.σ. ο Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883). Όταν χαμογελούσε ήταν πολύ γοητευτικός. Είχε καθαρή φωνή και μιλούσε εξαιρετικά τη γαλλική" θυμάται.


























Η νεαρή τότε Yvette γνώρισε τον Νίκο Καζαντζάκη μέσω του πατέρα της, Jean Herbert, τον άνθρωπο που "μύησε" τον συγγραφέα στον ινδουισμό και τον βουδισμό. "Έγιναν φίλοι μέσω της Ελένης, της συζύγου του Νίκου. Ήταν δημοσιογράφος και είχε γράψει τότε ένα βιβλίο για τον Γκάντι (Μαχάτμα Γκάντι, Μια Άγια Ζωή). Το είχε γράψει στη γαλλική, την οποία και μιλούσε άπταιστα, και ο πατέρας μου τη βοήθησε να βρει εκδότη. Έτσι ξεκίνησε μια βαθιά φιλία με το ζεύγος Καζαντζάκη" επισημαίνει.


























Η συνεργασία της με τον Νίκο Καζαντζάκη στην UNESCO ήταν εξαιρετική. "Περάσαμε πολύ καλά. Ήταν καλός μαζί μου και μου μιλούσε με ευγένεια και σεβασμό. Εγώ δούλευα από πριν στον οργανισμό και γνώριζα καλά τους κανονισμούς. Αυτός, από την άλλη, δεν έδειχνε ιδιαίτερη ζέση απέναντι σε ζητήματα διοικητικής ή διπλωματικής φύσης" λέει χαρακτηριστικά.


























"Ήθελε να επισκέπτεται ο ίδιος τους αρχηγούς κρατών, αν και βάσει πρωτοκόλλου έπρεπε να απευθύνεται σε αυτούς διά επιστολών" επισημαίνει.


























image class="left" url="/Uploads/entertainment2712/Lifestyle%2070/Lifestyle72/Yvette_Renoux910131.jpg"



















Θυμάται δε, πως ο Καζαντζάκης, ο οποίος "είχε μια φυσική κομψότητα", απεχθανόταν την επίσημη περιβολή: "Δεν ήθελε να φορά κοστούμια και, φυσικά, καθόλου γραβάτα. Εγώ, ωστόσο, είχα πάντα μια γραβάτα στο συρτάρι μου και τον παρακαλούσα να τη φορέσει πριν από κάποια συνάντηση".


























Δεν ήταν, όμως, μόνο τα κοστούμια και οι διπλωματικοί κανόνες που δεν ταίριαζαν στην ασυμβίβαστη προσωπικότητα του μεγάλου συγγραφέα. "Ο ίδιος δεν ήταν ευτυχής στην UNESCO καθώς σκοπός της ζωής του ήταν το γράψιμο" εξηγεί η κ. Renoux και προσθέ ΤΕΙ: "Καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του δεν είχε χρόνο για γράψιμο, ενεργειακά κουφώματα τιμέσ βολος γι' αυτό και θεωρούσε πως η δουλειά τού 'έκλεβε' χρόνο. Όταν βρίσκαμε λίγες ελεύθερες στιγμές μεταξύ των συναντήσεων, μου μιλούσε και μου έλεγε ιστορίες. Μου είχε, μάλιστα, ξυλινα ενεργειακα κουφωματα βολος εξιστορήσει τις περιπέ ΤΕΙες του Ζορμπά, σε μια πρώτη, προφορική 'έκδοση' της ιστορίας. Μου ζητούσε, μάλιστα, να κρατάω σημειώσεις για να μην ξεχάσει αυτά που μου έλεγε".


























Έντεκα μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Νίκος Καζαντζάκης αποχαιρέτισε την UNESCO αλλά όχι και τη συνεργάτιδά του, με την οποία τόσο ο ίδιος όσο και η Ελένη διατήρησαν στενή φιλία ως το τέλος της ζωής τους.


























"Η Ελένη ήταν ανήσυχη για το μέλλον, ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΒΟΛΟΣ αλλά ο ίδιος έλεγε πως δεν μπορούσε πια και πως ήθελε να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Ωστόσο, στην Ελλάδα δεν μπορούσε να επιστρέψει, για πολιτικούς λόγους, γι' αυτό κι έπρεπε να βρει κάπου να μείνει. Ήθελε να πάει στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν τού χορηγήθηκε βίζα γι' αυτό και παρέμεινε στη Γαλλία" μας αναφέρει η κ. Renoux.

































"Δεν μπορούσε να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλο"


























Η Ελένη και ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ένα πολύ ενωμένο ζευγάρι. "Ο Νίκος δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς την Ελένη κι αυτή χωρίς τον Νίκο" θυμάται η κ. Renoux και συμπληρώνει: "Ήταν η σύντροφός του, η γραμματέας του, που φρόντιζε για όλα τα χειρόγραφα και τα έργα του, η νοσοκόμα του - ήταν ήδη άρρωστος και κάθε πρωί φρόντιζε να τον περιποιείται και να τού κάνει τις ενέσεις του".


























Η Ελένη τον στήριζε σε όλα τα επίπεδα, ακόμη κι όταν βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση κι, όπως λέει η στενή τους φίλη, "του συμπαραστάθηκε ανιδιοτελώς αν και θα μπορούσε να γράφει και η ίδια, όπως έκανε αργότερα".


























"Ήταν πολύ έξυπνη και ο Καζαντζάκης υπολόγιζε σ' αυτήν πολύ περισσότερο απ' όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Είχε επίσης πολύ χιούμορ. Ένας πολύ ζωντανός και καλοσυνάτος άνθρωπος" υπογραμμίζει.


























Μετά το θάνατο του συντρόφου της, στις 26 Οκτωβρίου 1957, η Ελένη Καζαντζάκη μετακόμισε στη Γενεύη, όπου συνέχισε να διατηρεί στενές επαφές με τον καλό τους φίλο Jean Herbert, που έμενε εκεί, αλλά και την Yvette Renoux, που επισκεπτόταν συχνά τον πατέρα της στην Ελβετία.


























Έζησε αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του και η ζωή της ήταν αφιερωμένη εξ ολοκλήρου -και πάλι- σ' αυτόν και το έργο του, στις μεταφράσεις κι εκδόσεις των βιβλίων του.


























image class="left" url="/Uploads/entertainment2712/Lifestyle%2070/Lifestyle72/Nikos_Kazantzakis910132.jpg"


























Ερωτευμένος με την Κρήτη και την ελευθερία


























Ο Καζαντζάκης -συνεχίζει την αφήγηση η κ. Renoux- "ήταν ένας συγγραφέας και ποιητής, αλλά ταυτόχρονα και άνθρωπος της δράσης. Πολύ προσηλωμένος στη δουλειά του, είχε ένα ιδανικό στη ζωή κι αυτό ήταν η αγάπη και η 'μάχη' για την ελευθερία. Πολεμούσε για τις ιδέες του με 'όπλο' τα γραπτά του".

































Ήταν, παράλληλα, κι ένας οραματιστής: "Θεωρούσε ότι η ανθρωπότητα ήταν σε πολύ άσχημη θέση και θα χρειάζονταν 200 χρόνια (ως το 2100) για να μπορέσει να βγει απ' αυτή την κρίση και να αλλάξει τροχιά. Ήταν σαν να μπορούσε να δει το μέλλον..."


























Αλλά πρώτα απ' όλα ήταν Κρητικός. "Ήταν ερωτευμένος με την Κρήτη. Ήταν το σπίτι του, οι ρίζες του. Πάντα είχε ένα μικρό κουτί, όπου είχε φυλαγμένο χώμα από την πατρίδα του. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και πολίτης του κόσμου, ενεργειακά κουφώματα τιμέσ βολος καθώς ταξίδευε πολύ και κάθε φορά που επισκεπτόταν μια χώρα δεν ήταν απλός τουρίστας αλλά προσπαθούσε να καταλάβει την 'ψυχή' τους" σημειώνει η επιστήθια φίλη του.


























Αναφέρεται ακόμη στη διαρκή του αναζήτηση για τον Θεό και τη φύση εκτιμώντας πως δύο από τα έργα του, η "Ασκητική", που έγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία, και το τελευταίο του έργο, η "Αναφορά στον Γκρέκο", που ο θάνατος δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει, είναι οι δύο πνευματικές του διαθήκες.

































Τι θα σκεφτόταν, άραγε, ο Νίκος Καζαντζάκης για την κατάσταση στην Ελλάδα, σήμερα, αν ζούσε; "Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς θα σκεφτόταν, αλλά ξέρω πως ήταν πατριώτης" απαντά η κ. Renoux. Θυμάται, ωστόσο, πως "όταν ήμασταν στην UNESCO υπέφερε για την κατάσταση στην Ελλάδα το 1947".


























Την απάντηση ίσως και να μπορούσαμε να την αναζητήσουμε σε μια από τις συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων της ζωής του, στον Pierre Sipriot, το 1955: "Ανέκαθεν ένοιωθα πως ζούμε και υπάρχουμε σε δυο Ελλάδες. Η μια είναι αυτή που μας 'πεθαίνει' και η άλλη αυτή που μας δίνει ανάσες αλλά και αφορμές να νιώθουμε περήφανοι. Κι αν το όνειρό μας για μια άλλη Ελλάδα έχει ακόμα χρώμα, είναι γιατί κάποιοι μεγάλοι Έλληνες ήξεραν να το ζωγραφίζουν έτσι ώστε η όποια ουτοπία να μετατρέπεται σε θαύμα..".

































Πηγή: ΑΜΠΕ























ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΒΟΛΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΒΟΛΟΣ Oλα όσα γνhttp://www.%20<a%20href= AppleApple.com/gr/iphone/">iPhone</a>













Στις 8 το βράδυ η Applehttp://www.%20<a%20href= AppleApple.com/gr/iphone/">iPhone</a> και πιθανότατα για πρώτη φορά μια φθηνότερη έκδοσή του, η οποία όπως όλα δείχνουν προορίζεται αρχικά για την τεράστια αγορά της ΚίναςΣε λίγες ώρες στις 8 το βράδυ για την Ελλάδα- η Applehttp://www.%20<a%20href= AppleApple.com/gr/iphone/">iPhone</a> και πιθανότατα για πρώτη φορά μια φθηνότερη έκδοσή του, η οποία όπως όλα δείχνουν προορίζεται αρχικά για την τεράστια αγορά της [[http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82
There are no comments on this page.
Valid XHTML :: Valid CSS: :: Powered by WikkaWiki